Architekci

Olbrich Josef Maria Filip

* 22. 12. 1867 Opawa – + 8. 8. 1908 Düsseldorf (D)
Znany architekt światowy, współzałożyciel stylu budowlanego „Secesja Wiedeńska”, plastyk artystyczno-przemysłowy, malarz.

Pochodził z rodziny młynarskiej z pięciorga rodzeństwa. Josef Maria Filip zaczął uczyć się w Opawie w gimnazjum, ale nie skończył go. Przeszedł do nauki na murarza w opawskiej firmie budowlanej i w końcu odszedł na studia na Wydziale Budowlanym Państwowej Szkoły Przemysłowej w Wiedniu. Po jej ukończeniu wrócił do Opawy, gdzie w tutejszej firmie dopracował się stanowiska głównego architekta. Po śmierci matki wrócił do austriackiego miasta, gdzie z innymi architektami i plastykami udało mu się założyć stowarzyszenie tzw. Secesji Wiedeńskiej. Manifestem architektonicznym tego ruchu stał się w 1898 roku pawilon wystawowy secesji w Wiedniu.

W rok później Olbrich przyjął zaproszenie księcia hesseńskiego do Darmstadtu, gdzie osiadł i ożenił się. Następnie zaprezentował się projektami domu Arnošta Ludvíka, siedmiu willi rodzinnych członków kolonii plastyków oraz wieży budowlanej z salą wystawową w Darmstadcie, domu handlowego Tietz w Dusseldorfie, hali dworca głównego w Bazylei, domów mieszkalnych Surre w Poczdamie, Feinhalse w Kolonii nad Renem, był także uważany za współzałożyciela nowoczesnej architektury niemieckiej. Poświęcał się też wyposażeniu wnętrz, przede wszystkim projektował meble jako plastyk artystyczno-przemysłowy. Sprawdził się też jako malarz. Jedyną pracą architektoniczną z czasów dojrzałości twórczej, jaką Olbrich pozostawił na naszym terenie, była właśnie w  rodzinnym mieście Opawie, gdzie dla swego brata polecił przebudować swój dom rodzinny, który jednak w 1858 roku został wyburzony. Zaledwie czterdziestoletni architekt Olbrich zmarł na raka krwi.

Bauer Leopold – Szlubek

* 1. 9. 1872 Karniów – + 7. 10. 1938 Wiedeń
Budowniczy, architekt, projektant artystyczno-przemysłowy, twórca wiedeńskiego neobiedermaiera.

Leopold Bauer w Kraniowie skończył szkołę realną, w Brnie technikum budowlane, a w Wiedniu Akademię Sztuk Plastycznych, gdzie pracował w prywatnym atelier. Wykształcenie uwieńczył podróżą studyjną do Włoch, Francji i Niemiec. Stał się wielbicielem sztuki antycznej i zwolennikiem profunkcjonalistycznej moderny. Od roku 1900 był członkiem Secesji Wiedeńskiej razem z Opawianinem J. M. Olbrichem i redagował jej czasopismo „Ver Sacrum”. W Opawie nigdy nie mieszkał, ale dla Opawy tworzył cenne dzieła.

Stopniowe z pozycji zwolennika modernizmu środkowoeuropejskiego przeszedł w szeregi jego krytyków i propagatorów klasycyzmu monumentalnego. Stał się jednym z twórców neobiedermaiera wiedeńskiego, realizatorem historyzmu, zwłaszcza gotyki z racji jej doskonałego nadawania kształtu materii. Projektem „Emma” po raz pierwszy zapisał się do architektury opawskiej, kiedy w latach 1909 – 10 według jego projektu został zbudowany budynek Izby Handlowej i Rzemieślniczej przy ul. Nádražní okruh. Uważał się za autora ponad dwu tysięcy rozwiązań wnętrz, których wyraźną cechą jest centralna hala ze schodami. Ten element architektoniczny zastosował zastosowany także w innych projektach budynków opawskich, willi Hatschka w Alejach Miejskich i domu handlowego „Breda“. Do najbardziej godnych uwagi prac Bauera należą wille K. Reissiga oraz H. Hechta w Brnie, willa F. Kurza i strzelnica miejska w  Karniowie, sanatorium Priessnitza w Jesioniku. Za największe swoje dzieło uważał budynek Banku Narodowego w Wiedniu. Ostatnim projektem dla Opawy był „Pomnik poległych Hedvika”, przy którego realizacji zmarł w Wiedniu.